Lilya 4-ever

As I said in the introductory entry for this blog, I had already started several "blogging projects" over the years, but none of them lived longer than a few entries over a few months... but some weeks ago, after watching "Import Export", that brilliant Austrian film, I got reminded of Lila4Ever an abolutely moving film about suffering and despair, about being condemned since birth, about all the misery that surrounds us and we're unable/unwilling to smell... I'm not a sensitive person, so when I say that it's a very tough and touching film it really is. Think of "Requiem for a Dream" on steroids, these are not lame wealthy idiotic youngsters playing to be bad and shitting it all over, this is about people who have not been given a fucking chance even when they live at the doors of our "welfare western society"... This is not happening in a lost African village, it could be happening in a place where you and me could be flying low cost to take pics and enjoy the architecture of the city centre...

OK, so here's my original review in Asturian language, dated back in April 2005.


Hai unes selmanes que viere nel ordenador la película "Lilya 4-ever". Cumo siempres la estraña física del mío Universu Presonal dienon llugar a una bultable dilatación temporal ente la decisión d'escribir una entrada sobro tala esperiencia ya la so realización práutica.

El casu, "L4E" ye un film duru ya murniu, cuya rialidá manca no más fonderu la mente ya l'alma. Nun se basa n'una hestoria rial, pero quiciabes eso fai'l dolor inda más bultable, porque sabes que resume nuna hestoria ficticia milenta d'hestories ciertes d'esistencies inciertes.
Se basa de lloñe na hestoria de una guah.a Llituana. Nun ye una "biografía", asina que camiento la mayor parte la hestoria ye ficción ya d'esti móu ye más fácil narrar delles traxedies reales al traviés d'un solu drama semireal.

El film trescurre nuna hipotética ciudá de lo qu'un díi foi la URSS. Una ciudá cuya estética nun la fai mui distinta la mítica Pripyat, la diferencia ye que demientres Pripyat ye una ciudá pantasma, la de Lilja ye una ciudá de pantasmes... Ellí Lilja, una neña 16 años, ye abandonada pola so má que cola pa USA col so nuéu noviu cola promesa de tornar buscala en cuanto s'encuentre afitada nel "País de les oportunidaes". Dicha torna nunca ocurrirá, ya Lilja vese abocada a la prostitución de sobrovivencia, primeru na so ciudá, ya lluéu, engañada pola mafia, en Suecia. Nun voi cuntar más del argumentu, porque ye una película pa ver ya sentir, una esperiencia que nun puede sostituyise por un resume mierdosu nun blog mierdosu.

Amestar namás que la esplotación sexual nun ye nin muncho menos el Leitmotiv de la hestoria, hai munchos "Furacos prietos" nesta galasia de rebisna. La desvaloración de la vida mesma ya les drogues cumo mecanismu d'escape nun infiernu nel que la desconexón ye la única salida maxinable, la imaxe paradisiaca d'USA na mente los fíos del falsu comunismu ya'l nuéu capitalismu...

Nun sé si esta obra mayestra ta disponible nos videoclubs de la nuesa Asturies. Yo la vi cortesía d'Internet (en rusu con sotítulos n'inglés).

Cumo averamientu, dicir qu'en dellos aspeutos remembróme a "Requiem for a Dream", pero hai una gran diferencia, RFD ye dura, pero nun manca, l'autodestruición voluntaria de la primera nun tien comparanza cola destruición cumo únicu camín de la segunda. Hai munches imaxes coles que quedase, pero quiciabes una de les que más noxu dá ye la de Lilja vomitando tres el so primer intercambéu de sexu por dineru (o meyor, cumo sinónimu nesti casu, sexu por comida).